"มันก็นานชิบหายแล้ว กูไม่เป็นไรหรอกมึง สบ๊าย"
แบมพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงปกติ ตอนเพื่อนถามว่าปาร์ตี้คราวนี้อีโป๊ปมาด้วยนะ มึงไหวมั้ย?
แบมกับโป๊ปเลิกกันมา 3 ปีแล้ว จริงๆก็นานมากพอที่คนๆนึงจะลืมความสัมพันธ์ที่เคยมีใหักันได้แล้ว เพื่อนทุกคนก็วางใจ และวันนั้นแบมก็ดูสบายดี ส่วนไอัโป๊ปก็ดูร่าเริงเป็นปกติ
แต่ก็แค่ 30 นาทีเท่านั้นอีแบมก็หายไปจากร้าน
เราเดินออกไปหานางข้างนอกก็พบว่านางกำลังจะเรียกแท็กซี่กลับบ้าน จากสีหน้าแล้วพวกเราก็เกทได้ในทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับอีแบม
ช่า : ไหวมั้ยมึง?
แบม : อะไรมึง กูไม่ได้เป็นอะไร(ยิ้ม) แค่รีบกลับไปทำธุระต่อ
ช่า : แบม........
แบม : ....................(ถอนใจ) เออ...ไม่ไหว
กอล์ฟ : อยากนั่งคุยป้ะ? หรืออยากกลับเลย
อีแบมไม่ตอบ แต่ก็เดินนำหน้าเพื่อนไปม้านั่งที่หน้าร้าน
แบม : มันเหมือนจะไหวนะ แว้บนึงที่กูเจอหน้ามันแล้วรู้สึกปกติ ก็คิดว่าไหวแล้วแล้วแหละ แต่พอมันมาคุยด้วย กูพังเลย
ช่า : ยังไม่ลืมอีกเหรอวะ?
แบม : เออ
กอล์ฟ : ทำไมวะ?
แบม : เออมึงตอบกูทีดิว่าทำไม
ทุกคนเงียบไป คำถามของอีแบมยังก้องอยู่ในหัวของเรา ทำไมเรายังไม่ลืมทั้งที่ผ่านมานานแล้วเหรอ? มันก็อาจจะมีเหตุผลอยู่นะ
กอล์ฟ : ก็น่าจะเพราะยังรักอยู่รึเปล่า?
แบม : ..........ไม่แน่ใจเลยว่ะ
ช่า : หรือเพราะยังมีความทรงจำดีๆต่อกัน?
แบม : ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน
กอล์ฟ : แล้วมึงยังเสียใจเรื่องมันอยู่มั้ย?
แบม : ไม่รู้ว่ะ ตอบไม่ถูกเหมือนกัน
ช่า : หรือเพราะแฟนใหม่ของมันป้ะ?
แบม : (สั่นหน้าแรง)โอยไม่ใช่หรอก มึงกูว่าอย่าไปคิดเลย มันไม่มีเหตุผลหรอก
กอล์ฟ : ทุกเรื่องมันต้องมีเหตุผลสิวะ
แบม : ยกเว้นเรื่องนี้อะไม่มีหรอก กูไม่รู้จะรู้สึกยังไงว่ะ ยังรักก็ไม่เชิง ยังเสียใจก็ไม่ใช่ ถามว่าอยากกลับไปมั้ยก็ไม่ได้อยาก ตอนกูไม่ได้เจอมันก็มีชีวิตได้ปกติดี และกูก็คิดว่ากูปกติดีจนกระทั่งวันนี้นี่แหละ
กอล์ฟ : มึงไม่ได้อยากกลับไปจริงเหรอ?
แบม : (ถอนใจ)ไม่อะ กลับไปก็ไม่รอด แล้วตอนนี้ก็ไม่ได้มีโอกาสได้กลับไปด้วย
ช่า : มันก็แค่ยังไม่ลืมแหละเนอะ
แบม : อือ กูว่าในชีวิตเรามันจะต้องมีซักความรักน่ะแหละที่เราไม่เคยลืม มันจะเสียวแปร้บขึ้นมาตลอดตอนนึกถึง แล้วจะพังทุกครั้งที่ได้เจอ
"อย่าไปหาเหตุผลกับคนไม่ลืมเลยมึง ไม่มีหรอก"
ก็อาจจะจริงแบบที่อีแบมบอก ในหนึ่งชีวิตที่เคยผ่านความรักมา มันต้องมีซักหนึ่งคนเป็นอย่างน้อยที่เราจำความรู้สึกตอนนั้นได้ตลอด จำความสุข จำความทุกข์ จำรอยยิ้ม จำรายละเอียดต่างๆ และไม่ว่าจะจำดีหรือจำเลว อยากจำหรือไม่อยากจำ เราก็จะเสือกจำได้ทุกครั้งที่นึกถึง
ไอ้โป๊ปเดินออกมาจากร้าน
โป๊ป : อ้าว....มานั่งทำไรกัน?
ช่า : อ๋อ.....เอ่อ อีกอล์ฟมันหิว ว่าจะออกมาหาไรกินหน่อย
กอล์ฟ : แต่หยุดเม้ากันก่อน
โป๊ป : เม้าใคร? เม้ากูเหรอ?
ช่า : เม้ามึงน่ะแหละ 555
กอล์ฟ : ไปไหนอะ? กลับแล้วเหรอ
โป๊ป : ป่าวๆ ออกไปรับก้อยตรงนี้ เดี๋ยวกูกลับมา
กอล์ฟ : เออ...รีบมานะ
โป๊ปหันมายิ้มแล้วพยักหน้าให้แบมทีนึง อีแบมยิ้มกลับ พวกเรามองโป๊ปเดินไปเรียกแท็กซี่จนมันขึ้นรถไป
แบม : (ถอนใจ)
ช่า : ไม่เป็นไรเนอะ
แบม : (ยิ้ม)ไม่เป็นไร
กอล์ฟ : ไอ้โป๊ปมันดูโตขึ้นเยอะเลยว่ะตั้งแต่มีลูก
แบม : จริง
ช่า : อะไรๆมันก็เปลี่ยนไปเนอะ
แบม : อือ.....มันก็นานแล้วแหละมึง หลายอย่างมันก็เปลี่ยนไป แต่อีดอกเอ็ย....
บางอย่างแม่งก็ไม่เปลี่ยนเลย....
รัก
ช่า บันทึกของตุ๊ด
Search